De bloeitijd van de auto is lang voorbij. In geïsoleerde streken als Cuba weet men de trots van de Amerikaanse autoindustrie nog rijdende te houden, maar in het gewone straatbeeld zijn ze verdwenen: de Cadillac, Chevrolet, Buick, Lincoln. Net als de Ford, Opel, Mercedes en Fiat heeft de auto met karakter plaats gemaakt voor de massageproduceerde standaardauto, de eerste series nog eigenzinnig en gedurft, de volgende niet meer dan een middel tot vervoer: ontworpen door computers en uitgevoerd door robots. Wie had dat zelfs veertig jaar geleden voor mogelijk gehouden? Toch is dit de geschiedenis van de techniek in een notedop. De eerste verkenningen van de boekdrukkunst zijn interessant, de daarop volgende meesterlijk en de daarop volgende op een enkele parel na oninteressant; zie ook de film, televisie, internet. Misschien verklaart dat onze honger naar Het Nieuwe. Nieuwe mogelijkheden, nieuwe technieken, nieuwe verkenningen van de nieuwe wereld. Eén van de herinneringen aan die vergane, maar zo nabije, haast aanraakbare tijd, is beige: de kleur van veertig, altijd veertig jaar geleden en daarvoor veertig.