Het is een boterzacht concept dat men bij voorkeur niet op de proef stelt: dat van de multiculturele samenleving, waarover al te vaak wordt gezegd dat het toch zo'n verrijking is, wat waar is als men meeneemt dat het zich afzetten tegen de cultuur van de ander de waardering voor de eigen cultuur vergroot en in die zin in waarde doet toenemen. Of de multiculturele samenleving gelukt of mislukt is, is een politiek debat dat evengoed over de emancipatie van de vrouw, het verlagen van de belasting of de bescherming van de natuur kan gaan: het is mislukt voor wie er in geloofde en het is gelukt voor wie er nog altijd in gelooft, en bovendien: is het staatshoofd niet een vrouw, is ons land geen belastingparadijs en is Nederland niet één van de dichtstbenatuurde landen ter wereld? Hoe het ook zij: door de komst van één man is de hele immigratiegolf naar Nederland tenminste al geslaagd, want die ene man is Hossein Sadjadi Ghaemmaghami Farahani, beter bekend als Kader Abdolah of Mirza, de man die Nederland zulke mooie verhalen heeft gegeven dat hij beschouwd moet worden als de mooiste juweel dat ons uit Iran ooit bereikte: de man wiens werk turquoise is.