Steden zijn als kinderen. Op een dag worden zij groot en gaan hun eigen leven leiden. Vanaf dan hoop je er het beste van en vreest misschien het ergste. Arnhem jaren '70. Het is mijn vroegste beeld van de trolleybus. De trolleybus was blauw. Overal waar je een blauwe bus zag rijden, wist je je verbonden met de stad en deze verbinding lag verankerd in de bovenleidingen. Bijna zou dit beeld voor altijd zijn verdwenen, maar door ingrijpen van het Rijk behield Arnhem haar trolleynet. De visuele kracht van de bovenleidingen wordt tegenwoordig niet meer ingezien en zelfs spreekt men van beeldvervuiling. Alsof het nog niet erg genoeg is dat je kinderen vuil worden genoemd, heeft men ook het blauw afgeschaft. Door alle fusies is het niet meer duidelijk wie de eigenaar is van het (dure) bovennet: men trekt zijn handen er van af. De gemeente heeft zelfs een trolleyverwijdingsfonds opgericht om het busnet in 2015 af te kunnen breken en te vervangen door waterstofbussen. Arnhem is een mooie stad. Nog altijd ziet men de blauwe bussen er door de straten gaan. Je bent ouder, maar weet: het komt goed.